Slapen op een woonboot is de meest ‘authentieke Amsterdam-ervaring’. Die overnachting is dan ook het duurst en het meest gewild bij Airbnb. Het gebied rond de Dam mag er ook zijn, maar dan volgt hip West en helemaal onderaan de lijst bungelt Reigersbos in Gaasperdam bezuiden de A9. Het staat allemaal in de studie van Maarten Hogeweij, student Geografie en Planologie, en werd beschreven in het Parool van 8 februari.

In Oud Zuid moeten ze niks van Airbnb hebben en in Zuid Oost mochten ze het willen. Hogeweij ziet een verband tussen gebieden waar een snelle waardestijging heeft plaatsgehad en het aantal Airbnb overnachtingen. Hippe jonge bewoners van gewilde wijken maken zelf gebruik van Airbnb als ze bijvoorbeeld naar New York gaan. Ze nemen aan dat trendy New Yorkers en andere reislustige jongeren op hun beurt ook wel in hun Amsterdamse hotspot zullen willen verblijven. En dat klopt.

Omdat alle planologen nog steeds kinderen van Jane Jacobs zijn, ziet Hogeweij hier een dubbele bedreiging voor de idylle van de buurt als het dorp in de stad. Eerst de veryupping die de arme mensen de buurt uit jaagt en vervolgens de invasie der rolkoffers die de stad reduceert tot een Nutella pretpark. Zoiets.

Ikzelf woon in een belendend wijkje van Reigersbos. Hier rolt slechts zelden een koffer. Een kleine twintig jaar geleden verruilden wij met ons gezin de Amsterdamse binnenstad voor een eengezinswoning in Gein III dorp. Een voormalige ‘Premie C’ koopwoning, destijds gebouwd onder wethouder Jan – ‘in gelul kun je niet wonen’ – Schaeffer, om de lagere middenklasse voor de stad te behouden.

Een verstandige en aantrekkelijke keuze. Ga maar na: een autoluwe, kindvriendelijke wijk, met een leuke gemengde basisschool, een huis met een tuintje, recreatiestrand Gaasperplas om de hoek en toch binnen een half uur met de metro op de vertrouwde Nieuwmarkt, hartje centrum. Het kon niet anders of vele jonge gezinnen uit het centrum zouden ons voorbeeld volgen.

Dat liep anders. Jonge gezinnen bleven voortaan in de binnenstad. De auto werd teruggedrongen en de toch altijd begeleidde kindverplaatsingen werden opgeleukt met de kinderbakfiets. In Gein III dorp waren nieuwkomers ondertussen vaak oudgedienden. Tweede generatie gezinnen van jongens die met hun jeugdvriendinnetje voor zichzelf begonnen in een vertrouwde omgeving.

Zo bleef alles bij het oude en daar is niks mis mee. De voordelen van Gein III zijn nog altijd min of meer betaalbaar voorhanden en heimwee naar de stad valt met de metro prima te bestrijden, zij het dat we van het gemeentelijk vervoerbedrijf nog altijd als Assepoester om twaalf uur het bal moeten verlaten. En nu de kinderen zo’n beetje het huis uit zijn is het wel saai, daar net niet aan het water van het Gein waar Rembrandt nog geschilderd heeft.

Maar kijk, daar is de nieuwe WOZ-beschikking met alweer een hogere aanslag. Zie, twee kinderbakfietsen voor het hek bij de school om drie uur! En hoor ik daar niet een rolkoffer? Gentrificatie is iets waarop je ook een beetje kunt hopen. En dan natuurlijk Airbnb. Ik verheug me al op een weerzien met New York.

Bas van Horn
Tekst en advies voor de leefomgeving

Deze column werd op 17 februari 2016 geplaatst op ROmagazine.nl