Vuurwerk in de wijken

Tijdens de eerste coronagolf moest de Tweede Kamer eraan te pas komen om te zorgen dat overtreders van de samenscholingsregels niet standaard met een strafblad worden opgezadeld. Nu hoopt men de maatregelen van de tweede golf voor Kerst en Oudjaar te kunnen versoepelen, maar dan moet de zorg rond de jaarwisseling worden ontzien. Met vuurwerkverbod en strafblad. Daarmee staat minister Grapperhaus op het punt zich toch nog aan de eerder weggerolde steen te stoten.

Een plan voor de bühne

Alles went – en dus ook corona – maar ziekenhuizen en zorginstellingen staan nog steeds of weer onder grote druk. Patiënten ondergaan nog altijd een zeer belastend ziekteproces en het zorgpersoneel loopt op het tandvlees. Iedere verlichting van de stress is welkom, zeker rond de feestdagen. Op een extra piek in de zorgvraag tijdens de nieuwjaarsnacht zit niemand te wachten en dus is besloten tot een vuurwerkverbod. Klinkt allemaal best logisch. Maar hoe zit het nu precies met de motieven en de maatschappelijke gevolgen?

Met een sarcastisch getoonzette advertentie in enkele landelijke dagbladen betoogde de vuurwerkbranche dat de spoedeisende hulp (SEH) weinig met het vuurwerkverbod op zal schieten. De overbelaste zorg is vooral een alibi om daadkrachtig over te komen en het door enkele politieke partijen bepleitte vuurwerkverbod erdoor te jassen. Never waste a good crisis!

Nu valt er op de argumentatie en de vergelijkingen van de branche wel wat af te dingen, maar traumachirurg Jeffrey Vermeulen, verbonden aan het brandwondencentrum van het Maasstad Ziekenhuis in Rotterdam, onderschrijft in grote lijnen de strekking: tijdens de vorige jaarwisseling kwamen er in zijn regio drieënzestig vuurwerkslachtoffers binnen op de SEH waarvan er vijftien werden opgenomen. Dat is nog geen twee patiënten per ziekenhuis en dus nauwelijks een extra belasting van de zorg. ‘Een plan voor de bühne’, oordeelt hij in de Volkskrant over het vuurwerkverbod.

Kans voor een beschavingsoffensief

Van verschillende kanten komen inmiddels signalen dat het coronabeleid steeds politieker begint te kleuren. Met een factie die vooral zichtbaarheid zoekt op de medische invalshoek en een factie die meer maatregelen wil om de economische- en sociaal-maatschappelijke gevolgen van het virus te bestrijden. En dan zijn er ook nog de partijen die in deze crisis kansen zien voor hun beschavingsoffensief.

Naast de letselschade is vuurwerk namelijk vreselijk voor schrikachtige ouden van dagen, huisdieren, stadsvogels en de luchtkwaliteit. Het geeft bovendien schade aan de buitenboel en rommel op straat die maandenlang blijft rondslingeren. Het is plat en in deze tijd ongepast luidruchtig volksvermaak waaraan onverantwoord veel geld wordt uitgegeven. Dat vraagt om ingrijpen waar men kennelijk de eigen verantwoordelijkheid niet aankan. Minister Grapperhaus belooft strenge handhaving van het vuurwerkverbod: ‘één vuurpijl is goed voor honderd euro boete en een strafblad!’

Dat belooft nog wat. Niet alleen omdat politie en boa’s de belofte van de minister niet zullen kunnen waarmaken, maar ook omdat ze in hun poging om dat wel te doen de maatschappelijke tweedeling nog eens extra zullen aanzetten. De kwade geesten verjagen met knalvuurwerk en de frustraties van het afgelopen jaar in spetterende fonteinen de lucht in schieten: vergeet het of riskeer een boete met strafblad. Dat wordt weer meer werk voor de schuldhulpverlening en de bureaus HALT.

Weten wie de schuld heeft

In het oosten van het land zag men de bui al hangen en hebben de veiligheidsregio’s ervoor gezorgd dat het vuurwerkverbod niet geldt voor het cultuurhistorisch zo belangrijke carbidschieten. Een soortgelijke smoes hebben ze in de grote steden niet. In Amsterdam, Utrecht en Rotterdam zal de burgemeester op 1 januari moeten uitleggen waarom niet strenger is opgetreden tegen de vuurwerkovertredingen en samenscholingen in bepaalde wijken. En in Den Haag rust de erfenis van voorganger Pauline Krikke nu al zwaar op de schouders van burgemeester Jan van Zanen. Maar iedereen zal straks weten waar de brave mensen wonen, in welke wijken het mis ging en wie we straks dus de schuld kunnen geven als de coronamaatregelen van de overheid toch niet het gewenste effect sorteren. Tel uit je winst.

Bas van Horn

Deze column verscheen bij ROmagazine.nl op 20 november 2020