De gevoelens van achterstelling in het Noorden zijn al minstens zo oud als het economisch en sociaal uit elkaar groeien van de Randstad en het Noorden gedurende de afgelopen eeuw. En omdat we in Nederland van de verdelende rechtvaardigheid zijn, wordt al ruim een halve eeuw gepoogd die ongelijkheid te bestrijden.

‘Wij voelen ons eindelijk gehoord en gezien door de conclusies van de parlementaire enquêtecommissie: “Groningers boven gas”. De wanhoop, machteloosheid, de scheuren in de ziel, huizen, monumenten, het wantrouwen, langslepende procedures, de angst en zorgen van kinderen; een ongekende tragedie nu vastgelegd, zwart op wit.’

Zo verklaren volksvertegenwoordigers en bestuurders van de Groninger gemeenten, de provincie en de waterschappen bijeen te Delfzijl op 8 maart 2023. Een verklaring die paginagroot in de kranten verschijnt. Een oproep aan de Tweede Kamer om een ‘ereschuld’ aan alle Groningers van vroeger, nu en later in te lossen. Dat is niet niks en gaat dan ook gepaard met een stevig eisenpakket.

Van Win(st)gewest naar Pronkjewail

Dat pakket begint met een praktische actielijst die het leed en de frustratie van gedupeerden van de gaswinningsproblematiek per direct moet oplossen. Daarnaast wordt compensatie geëist voor de ‘structurele achterstelling’ van het Noorden. Desgevraagd wil Commissaris van de Koning René Paas voor de camera wel bevestigen dat in feite een blanco cheque wordt bedongen. Zo moet Groningen, volgens de uitsmijter van de verklaring, ‘Van Win(st)gewest naar Pronkjewail’ groeien.

Nu is het zo dat de gevoelens van achterstelling in het Noorden al minstens zo oud zijn als het economisch en sociaal uit elkaar groeien van de Randstad en het Noorden gedurende de afgelopen eeuw. En omdat we in Nederland van de verdelende rechtvaardigheid zijn, wordt al ruim een halve eeuw gepoogd die ongelijkheid te bestrijden.

Achtereenvolgende kabinetten steunen het Noorden vanaf de vroege jaren zestig door spreiding van Rijksdiensten. Uitvoeringsorganisaties, het hoofdkantoor van de PTT en diverse defensietaken gaan van de Randstad naar Groningen en Friesland. Ook Limburg wordt niet vergeten, maar daar gaat het nu even niet over.

Meestribbelende managers en tegenstribbelende ambtenaren, maar vooral strenge rekenmeesters, verhinderen dat de spreiding een succes wordt. In 1981 wordt een definitieve verhuizing van de centrale directie van de PTT geraamd op 1.6 miljard gulden ofwel 540.000 gulden (€245.000) per arbeidsplaats.

Rotondes en lege bussen

Zo vergaat het ook de plannen voor snelle railverbindingen met het Noorden zoals de Zuiderzeespoorweg en minstens twee pogingen tot een Zuiderzeelijn. Nu wordt opnieuw gestreden voor een spoorontsluiting van het Noorden onder de naam Lelylijn. Bottom line is steeds: het Noorden ziet de winst, de rekenmeesters niet.

Er zijn al prima snelwegen, de intercity naar Groningen voldoet en cynici zeggen dat je met een nieuwe spoorlijn weliswaar sneller in het Noorden bent, maar er ook makkelijker weg komt. Dat kun je achterstelling van een win(st)gewest noemen of een reële inschatting van de potentie van dit soort maatregelen voor het Noorden.

De ‘structurele achterstelling’ die met ongelimiteerde miljarden moet worden gecompenseerd schiet behoorlijk door 

Bovendien heeft het Noorden – net als de rest van Nederland – geprofiteerd van de aardgasbaten in de vorm van onze welvaartstaatarrangementen en misschien nog iets meer van het overeind houden van kleine scholen, de aanleg van rondwegen en rotondes en het volgens dienstregeling laten rondrijden van lege bussen. Niet heel gek natuurlijk, als je erover nadenkt, maar de dunner bevolkte provincies geven meer geld uit per inwoner dan provincies die dichter bevolkt zijn.

Langzaam terugkerend vertrouwen

Er gaat niks af van de terechte frustratie over het institutioneel wantrouwen en het juridisch- en administratief gechicaneer door de Rijksoverheid in de behandeling van gaswinningsgedupeerden. Maar ‘structurele achterstelling’ die met ongelimiteerde miljarden moet worden gecompenseerd schiet behoorlijk door. Het getuigt ook niet erg van vertrouwen in eigen kunnen als alleen miljarden uit de schatkist het Noorden zouden kunnen redden.

Gelukkig zien huizenkopers, ook in het aardbevingsgebied van Groningen, het zonniger in. Ook daar is de woningmarkt krap en stegen de prijzen tot en met het tweede kwartaal van vorig jaar, aldus het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS). Een makelaar uit Winsum zei daarover in de krant: ‘Tien jaar geleden was de stemming: je verkoopt je huis hier nooit meer.  Naarmate meer bekend werd over allerhande regelingen en subsidies kwam het vertrouwen weer langzaam terug.’

Deze column werd op 16 maart 2023 geplaatst bij romagazine.nl