Van de Duvel en de Grote Hoop

Ik tik in het donker een stukje op mijn telefoon. Gelukkig gaat het nog maar om een solidariteitsactie voor Oekraïne. Ik moet er niet aan denken dat de stroom en het gas er straks echt uitliggen. Toch moeten we bereid zijn om dat soort ‘offers te brengen’, horen we van verschillende kanten. Voor de slachtoffers, de mensenrechten en de democratie in Oekraïne. En uiteindelijk voor de vrijheid hier. Wie daar kanttekeningen bij durft te plaatsen, die kan niet deugen.

De driedubbelbeglaasden verklaren zich met gesubsidieerde zonnepanelen energieneutraal


Ondertussen weet iedereen dat de lasten van onze grootmoedigheid opnieuw gedragen zullen worden door de kwetsbaarste mensen in de lastigste wijken. Dat is geen complot van de meer geprivilegieerden, hoewel het goed uitkomt, maar meer een kwestie van, zoals mijn vader zei: ‘de duvel die altijd op de grote hoop schijt’.

De mensen met de lage inkomens in tochtige woningen stoken zich arm aan het dure gas, terwijl de driedubbelbeglaasden zich met gesubsidieerde zonnepanelen energieneutraal verklaren. Migranten en vluchtelingen komen steevast niet in de betere buurten terecht. Ook dat is geen vooropgezet plan, maar het gevolg van de beschikbaarheid van leegstaand maatschappelijk vastgoed en woningen in het sociale segment. Die staan niet aan de lommerrijke dreven, maar weer net in de buurten waar men toch al gemiddeld een paar jaar minder oud wordt dan aan ‘de goede kant van het spoor’.

Maar nu komt er dan toch een kans om de boel een beetje recht te trekken. De voormalige bejaardenhuizen zijn allang herbestemd en de rek in de sociale voorraad is er ook al tijden uit. Met de humanitaire crisis van nu, heeft de regering daarom onorthodoxe maatregelen op stapel staan. Belemmeringen om vluchtelingen op te nemen in tweede huizen en beschikbare kamers in particuliere woningen zullen worden weggenomen. Ik ben benieuwd waar dat toe gaat leiden. Ook benieuwd trouwens naar de uitkomst van de discussie die dit vast gaat geven op mijn volkstuinvereniging waar iedere tuin een huisje heeft. Wij spreken al jaren liefkozend van onze datsja. Gaat het ervan komen?

Bas van Horn

Deze column verscheen op 11 maart bij romagazine.nl